Lief Arnhem,

Weet je nog, onze eerste ontmoeting in het voorjaar van 1997. Ik kwam naar je toe voor een sollicitatiegesprek en viel meteen voor je. Het was liefde op het eerste gezicht. Ik stapte het station uit en liep door je prachtige parken op weg naar mijn afspraak. Slechts één wandeling deed mij besluiten bij je te blijven. Onze liefde werd almaar sterker.

Je gaf me de ruimte om mezelf te ontplooien en om nieuwe initiatieven te starten. Je inspireerde me met je veelzijdige cultuur en gaf me de mooiste omgeving om in te dwalen en hard te lopen. Wat ben ik gelukkig met jou!

Zes jaar geleden verhuisde ik naar de rand van Sonsbeekpark. Sinds ik daar woon zijn mijn gevoelens voor jou nog dieper geworden. Ik woon niet aan zomaar een park. Nee, ik woon aan de rand van een majestueus beuken-eikenbos, midden in de stad en gelegen op de glooiende hellingen van de Veluwezoom met vergezichten tot in Duitsland, met een hoge uitkijktoren en monumentale landhuizen, klaterende fonteinen en watervallen, spiegelende kanalen en vijvers, beken met sprengenkoppen en watermolens, uitgestrekte weiden met herten en runderen, aangelegd in Franse en Engelse landschapsstijl maar ook met stukjes Klein Zwitserland, Zwarte Woud en Zuid-Limburg erin verwerkt.

Wat voel ik mij rijk als ik bij jou ben. Jij bent mijn wereld in het klein, mijn binnenste buitenland. Mijn allerliefste Arnhem.

Edwin Verdurmen

Architect & programmamaker